Als ouder van een, ondertussen volwassen, kind met een diep verstandelijke beperking voel ik de zorg voor de toekomst in mij groeien. Vragen zoals ‘wat moet er met mijn kind gebeuren als ik er niet meer voor kan zorgen, als ik er niet meer ben?’ spoken meer en meer door mijn hoofd.

Het is een zeer herkenbaar gegeven dat ouders van een kind met een beperking gaandeweg steeds meer met deze zorg geconfronteerd worden. Te meer omdat de realiteit deze zorg voluit bevestigt.

In 2014 werd het decreet dat de persoonsvolgende financiering regelt, gestemd. Ondertussen is de transitie van enveloppefinanciering naar persoonsvolgende financiering uitgerold. Op zich is dit een mooi systeem waarbij de eigen regie van de persoon met de beperking centraal staat. Een systeem met vele mogelijkheden ware het niet dat er in Vlaanderen nog steeds 15000 volwassen mensen met een beperking niet het zorgbudget uitbetaald krijgen waar ze recht op hebben. Er is gewoon heel veel geld tekort waardoor al deze mensen nog vele jaren op de wachtlijst zullen staan.

Dit heeft uiteraard vele gevolgen voor de persoon in kwestie en voor heel het gezins– en familiesysteem.

Mensen met een beperking kunnen op deze manier hun leven niet verder uitbouwen, krijgen niet de nodige kansen en omkadering om zichzelf verder te ontwikkelen, de nodige zorg blijft uit, mensen met een beperking worden op die manier ook sociaal geïsoleerd, enz.

Voor ouders houdt dit uiteraard een levenslange opdracht in die naargelang het ouder worden steeds zwaarder kan wegen ondanks het feit dat ze ook graag voor hun kind willen zorgen. Dikwijls dienen ouders ook hun werk op te geven (en verliezen hun inkomen) om voor hun volwassen kinderen te zorgen want er is gewoon voor heel veel mensen geen oplossing. Een extra grote zorg als je alleenstaande ouder bent.

Als je hier even bij stil staat, voel je de wanhoop van deze vaststelling.

De situatie is ronduit schrijnend en er is geen soelaas op komst!

Dus als we een kans willen geven aan de toekomst van onze mensen met een beperking die er morgen alleen voor staan, moeten we zelf het heft in handen nemen en vooral werken in solidariteit met elkaar!

Daarom richten we dit huis op dat aan deze mensen een warme thuis en een mooi toekomstperspectief kan bieden, ook voor zij die op momenteel geen zorgbudget ontvangen.